روز دو شنبه در کلاس زبان 2 , بحث ساده ای پیش آمد که برای من یک فاجعه را با تمام ابعاد نشان می داد.
هنگامی که داشتم روجلد کتاب انگلیسی و فارسی باراک اوباما را به عنوان یک متن خوب یادگیری انگلیسی معرفی می کردم و توضیح می دادم , طبق عادت همیشگی دلم می خواست بچه ها هزارویک نکته دیگر هم یاد بگیرند ؛ بنابراین , پرسش ساده ای پرسیدم:درفارسی به این سطر چه می گوییم؟ / منظورم عنوان توضیحی کتاب بود.
پاسخ هایی که شنیدم بسیار ناراحت کننده بود و حقیقتا شایسته است اشک هر ایرانی دلسوز را درآورد: از یک کلاس حدود 40 نفره حتی یک نفر این عبارت را نشنیده بود که هیچ , پاسخ هایی که می دادند آینه شکست تاریخی نظام آموزشی کشور بود. فقط یکی دو جواب را بشنویید و بگریید:
« فهرست , سرفصل , ................. » / !؟
به نظر شما می شود به این بچه ها ایراد گرفت ؟ آیا این نشان کامل ورشکستگی نظام آموزشی ما نیست ؟ تاحالا شده از خود بپرسید حدود دو دهه از بهترین سرمایه های کشور ما یعنی حدود 20 سال از عمر بچه های ما در آموزش و پرورش و دانشگاه چه حاصلی دارد؟!.... لطفا موارد استثنا و دوپینگی های عزیز المپیادی و نخبگان را مثال نزنید که خود آن ها دلیل کامل ناکارآمدی نظام آموزشی استعدادهدرده ما است.
لطفا یک دقیقه وقتتان را به تأمل در این فاجعه بگذرانید و شما هم با یک جمله قلم رنجه کردن سهمی در پیشرفت کشور داشته باشید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر